تاریخچه موسیقی کانتری

موسیقی کشور یکی از اولین ژانرهای موسیقی محبوب آمریکای مدرن بود و موسیقی قدیمی از قدیمی ترین سبک آن بود. این کشور در ایالت های جنوب شرقی ایالات متحده به عنوان ترکیبی از موسیقی عامیانه از جزایر بریتانیا ، موسیقی کلیسایی و بلوزهای آمریکایی آفریقایی توسعه یافت. در سازهایی مانند گیتار آتیک ، ماندولین ، اتوهارپ ، کمانچه و بانجو اجرا می شد. موسیقی قدیمی زمان نخستین بار در دهه 1920 ضبط شد و ضبط های خانواده کارتر محبوب ترین شدند. A. P. Carter آهنگهای عامیانه را جمع آوری کرد و همچنین آهنگ های جدید نوشت ، و او آنها را با هماهنگی خواهر زاده گیتار خود Maybelle و همسرش سارا ، که او نیز autoharp می خواند ، خواند. آهنگ هایی مانند Can The Circle Be Unbroken (توسط و توسط) و Wildwood Flower تبدیل به رکورد شد و خانواده کارتر اولین ستاره های موسیقی کشور شدند.

جیمی رودگرز ، یکی دیگر از اولین ستاره های موسیقی کشور ، در همان جلسات ضبط با کارترز ضبط شد. جیمی به نحوه نوازندگی گیتار و آواز خواندن بلوز و شعارهای کاری توسط آمریکایی های آفریقایی تبار در باندهای راه آهن که در آن کار می کرد ، آموزش داده شد. او همچنین موسیقی قدیمی و آهنگ های عامیانه را شنیده و همه این سبک ها را در ترانه های خودش ترکیب کرده است. او اغلب از تکنیک آوازی به نام odelling استفاده می کرد و اولین رکوردش با نام Blue Yodel نزدیک به نیم میلیون نسخه در سال 1927 فروخته شد.
موسیقی کشور 1930 - 1960

قبل از تلویزیون ، خانواده های آمریکایی اغلب کنار هم می نشستند و به رادیو گوش می دادند. یکی از محبوب ترین برنامه ها ، نمایش زنده موسیقی متنوع کشور به نام "Grand Ole Opry" بود. این برنامه از نشویل ، تنسی پخش می شد ، که به مرکز تجارت کشور-موسیقی تبدیل شده بود. شنوندگان موسیقی قدیمی را می شنیدند و همچنین سبک دیگری به نام موسیقی غربی داشتند. این سبک غالباً دارای ریتم کلیپ شبیه به اسب و آهنگ هایی در مورد کابوی های دوست داشتنی و افراد غیرمستقیم تفنگ بود. موسیقی غربی در دهه 1930 و 40 محبوبیت پیدا کرد وقتی آواز کابوی ها شروع به حضور در فیلم های کابوی هالیوود به نام "غربی ها" کردند. آواز خواندن کابوی هایی مانند ژن Autry و روی راجرز به ستاره های موسیقی ممتازی تبدیل شدند و مدیران نشویل تصمیم گرفتند تصویر گاوچران بهتر از تصویر تپه ای از موسیقی قدیمی است. آنها به ژانر "موسیقی کشور و موسیقی غربی" تغییر نام دادند و شروع به پوشیدن نوازندگان خود با لباس کابوی کردند.

در همین حال ، یک سبک از موسیقی رقص غربی به نام نوسان غربی در تگزاس ، اوکلاهما و کالیفرنیا رواج پیدا کرد. گروههای نوسان غربی ، از سازهای تقویت شده مانند گیتار فولادی پدال استفاده می کردند تا موسیقی را به اندازه کافی بلند بسازند تا در سالن های بزرگ رقص شنیده شوند. موسیقی آنها ترکیبی سرزنده از موسیقی کشور غربی و جاز نوسان کننده بود و یکی از محبوب ترین گروه ها باب وی و تگزاس پلیبویز بودند. سبک دیگری به نام rockabilly هنگامی شکل گرفت که گروههای نوسان غربی شروع به پخش آهنگهای R&B و همچنین آهنگهای کشور کردند. وقتی خوانندگانی مانند الویس پریسلی این آهنگ جدید از موسیقی کشور و R&B را شنیدند ، آنها گروههای rockabilly را با گیتار آتیک ، گیتار برقی ، باس ایستاده و درام تشکیل دادند. در اوایل کار خود ، الویس چندین ضربه شگفت انگیز نیز داشت ، همانند کارل پرکینز ، روی Orbison و جانی کش. Cash یکی از بزرگترین هنرمندان موسیقی کشور در دهه 60 شد وقتی که او آهنگ های rockabilly را با صدای honky tonk ترکیب کرد. او خیلی زود به عنوان "مرد سیاه سیاه" شناخته شد زیرا به جای لباس کابوی ، لباس سیاه پوشید ، همانطور که روی اوربیسون که عینک آفتابی تیره نیز به تن داشت برای تکمیل ظاهر خود.

موسیقی Honky tonk برای اولین بار در دهه 1940 میلادی در کافه های کارگر honky tonk در نزدیکی میادین نفتی تگزاس توسعه یافت. گروههای موسیقی عسلی تونک معمولاً شامل گیتار آتیک ، گیتار استیل پدال ، کمانچه ، باس استندآپ و درامز بودند و ترانه های honk tonk اغلب در مورد تنهایی ، عشق ، دل شکستگی و درد بودند. افراد طبقه کارگر می توانند با این ترانه ها ارتباط برقرار کنند ، به ویژه با خواننده های بزرگ ترانه خواننده موسیقی کشور ، هنک ویلیامز. هنک بیش از حد نوشید ، با همسرش آدری رابطه سختی داشت و در 29 سالگی درگذشت. اما در زندگی کوتاه و پر دردش او صدها آهنگ زیبا و قدرتمند را نوشت که بسیاری از آنها به معیارهای موسیقی کشور مانند Lovesick Blues ، Cold ، تبدیل شده اند. قلب سرد و من نور را دیدم. سایر هنرمندان مهم عبارتند از: ارنست توب ، لفی فریزل و ژان شپارد. هنگامی که موسیقی کشور بسیار تجاری شده است و هواداران خواهان صدایی معتبر تر هستند ، صدای honky tonk اغلب احیا می شود.

سبک دیگری به نام bluegrass در اوایل دهه 50 توسعه یافت. این یک احیای موسیقی قدیمی کشور بود که به رهبری بیل مونرو و پسران آبی گراس اجرا شد. در دهه 70 ، Nitty Gritty Dirt Band مشهور شد و از اواسط دهه 80 موفق ترین هنرمند Bluegrass آلیسون کراوس بوده است.
موسیقی کشور بعدی

در اواسط دهه 50 ، شرکت های ضبط در نشویل در حال از دست دادن فروش هنرمندان راک اند رول و روح بودند که در صدر جدول قرار داشتند. برای رقابت ، تولیدکنندگان نشویل سبک جدیدی را ایجاد کردند که برای بزرگسالان سفید پوست که از راک اند رول یا روح دوست ندارند ، جذابیت می کنند ، اما معمولاً سوابق کشور را نیز خریداری نمی کردند. آنها خواننده هایی با صداهای صاف پیدا کردند و به آنها خواندند که تصنیف های شیرین را بر روی رشته ها و گروه های ارکسترال آواز بخوانند. سازهای معتبر کشور مانند کمانچه ، گیتار و بانجو اغلب مورد استفاده قرار نمی گرفتند و این طرح کار می کرد. فروش رکورد های شرکت های نشویل به زودی شروع به افزایش کرد ، به ویژه برای هنرمندانی مانند جیم ریوز و پتسی کلاین.

اما بسیاری از هنرمندان از کاری که نشویل با موسیقی کشور انجام می داد خوشحال نبودند ، و در اوایل دهه 60 این هنرمندان سبک جدیدی را ایجاد کردند که صداهای معتبر موسیقی کشور honky tonk را با نگرش عصیان انگیز راکبیلی ترکیب می کرد. مرل هاگارد ، جانی کش ، وایلون جنینگز و کریس کریستوفرسون از مهمترین هنرمندان در آنچه اکنون کشور غیرقانونی خوانده می شود بودند و بسیاری از مردم عاشق موسیقی آنها بودند. ترانه هایی مانند Ring of Fire of Johnny Cash ، Mama Tried Merle Haggard و Sunday Sunday Mornin 'Comin' کریس کریستوفرسون بازدیدهای زیادی شد و موسیقی کشور نیز بار دیگر ذخیره شد.

سبک دیگری به نام country rock در اواسط دهه 60 شروع به توسعه کرد. گرام پارسونز هنگامی که وی پیانو راک اند رول ، گیتار راک و عناصر راک فولک را به موسیقی گروه موسیقی کشورش اضافه کرد ، برخی از اولین راک های کشور را ایجاد کرد. این سبک زمانی بیشتر شکل گرفت که گرام با Byrds و سپس برادران Flying Burrito همکاری کرد. باب دیلن همچنین در اواسط دهه 60 میلادی عناصر موسیقی کشور را با صدای راک فولکلور خود مخلوط کرد. دیلن از اوایل دهه 60 میلادی مشغول نوشتن ترانه های عامیانه بود ، به ویژه ترانه های اعتراضی مانند Blowin در باد و A Hard Rain's a-Gonna Fall. وقتی در سال 1965 از گیتار آتیک به گیتار الکتریکی تغییر یافت ، صدای او به راک نزدیکتر شد. اما او تا سال 1969 آلبوم واقعی کشور راک را درست نکرد و هنگامی که آلبوم نشویل اسکای لاین را با موسیقی دانانی از کشور مانند جانی کش ضبط کرد. در دهه 70 ، هنرمندانی مانند New Riders of Purple Sage ، Emmylou Harris ، Linda Ronstadt و Neil Young این سبک را بیشتر توسعه دادند.

سبک دیگری که در دهه 60 ظاهر شد کشور پاپ بود. در اوایل دهه 60 ، روی Orbison خواننده سابق Rockabilly ، تولید برخی از بهترین رکوردهای پاپ تاکنون ساخته شده توسط یک هنرمند موسیقی کشور را آغاز کرد. صدای اربیسون یکی از قدرتمندترین احساسات در تمام موسیقی های رایج بود و او تأثیر عمده ای بر بسیاری از هنرمندان بعدی داشت. در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 ، هنرمندان موسیقی پاپ مانند گلن کمپبل ، دالی پارتون و کنی راجرز رکورد های بسیاری را از آن خود کردند و هنرمندان زن مانند لورتا لین ، تامی وینت ، کری اندوود و تیلور سویفت اخیراً موفق شده اند.