مطالعه فرهنگی موسیقی

در شکلهای امروزی ، مردم نگاری و تاریخ نگاری دوقلوهایی هستند که در همان لحظه در طلوع قرن هجدهم مدرنیته غربی از همان والدین متولد می شوند. به نظر می رسد که غالباً آنها دوقلوهای غیرمسئول و حتی ضد مذهبی هستند ، هر یک از ویژگیهای یکی که به یک صفت متناظر اما متضاد پاسخ می دهد در دیگری. این رابطه مکمل تقریباً از قرن هجدهم مورد توجه و تحلیل قرار گرفته است. خلاصه ای که میشل د Certeau در پی ساختارگرایی لوی استراوس ارائه کرده است ، چنین می گوید: از آنجا که مردم نگاری به عنوان شفاهیت مفعول خود قرار گرفته است ، تاریخ نگاری آثار مکتوب را بررسی می کند. در جایی که یکی می خواهد یک فضای کم اهمیت فرهنگ را توصیف کند ، دیگری در طی زمان تغییر می کند. یکی از ژست های بیگانگی و دگرگونی های رادیکال ، دیگری با فرض هویت شفاف شروع می شود. اولی پدیده های جمعی ناخودآگاه فرهنگی را تجزیه و تحلیل می کند ، دوم آگاهی از خودشناسی تاریخی (د Certeau 1988 ، 209-210).